Dziś

Tym razem przenosimy się w samo serce rodzinnych relacji — do niewielkiego, nadmorskiego miasteczka, gdzie los niespodziewanie splata drogi matki i córki po latach rozłąki.
Teresa, przyzwyczajona do samotności i własnego rytmu życia, decyduje się spędzić wakacje z matką, z którą przed laty straciła kontakt. Ich wspólne dni – pełne drobnych napięć, niezręczności i niedopowiedzianych emocji – z czasem zaczynają przynosić coś więcej: przestrzeń do zrozumienia, bliskości i przebaczenia.

Małe miłości to czuła, kameralna opowieść o drugiej szansie. O tym, jak trudno, a zarazem jak pięknie jest na nowo uczyć się drugiego człowieka.
Delikatne, pełne światła kadry i subtelna, poruszająca ścieżka dźwiękowa wprowadzają nas w intymny świat dwóch kobiet, które próbują odnaleźć wspólny język — i siebie nawzajem.
To film, który wzrusza, zatrzymuje i zostaje z nami na długo po zakończeniu seansu. czytaj więcej

Film Blandine Lenoir (50 wiosen Aurory) jest adaptacją głośnej powieści graficznej Camille Jourdy. Francuska reżyserka w delikatny i zniuansowany sposób eksploruje temat rodzinnych więzi, tajemnic oraz pojednania. Ta pełna ciepłego humoru opowieść, ma w sobie wiele uniwersalnych wartości.

Trzydziestopięcioletnia Juliette (w tej roli laureatka Cezara Izïa Higelin) to utalentowana ilustratorka książek dla dzieci. Bohaterka wraca do rodzinnego miasta, by najbliższe dwa tygodnie spędzić u boku najbliższych, z którymi dawno się nie widziała.

Rodzina Juliette stanowi prawdziwą galerię osobowości – od bujającego w obłokach ojca, przez nieobecną matkę artystkę, wiecznie zajętą swoimi sprawami siostrę, aż po ukochaną babcię, która coraz poważniej odczuwa związane ze starością ograniczenia. Ukryte wspomnienia, niewypowiedziane prawdy oraz rodzinne sekrety stopniowo zaczynają wypływać na powierzchnię. Mocno odbijają się też na nieco chaotycznych relacjach pomiędzy członkami familii. Chwilą oddechu od rodzinnych zawirowań staje się dla Juliette kontakt z poznanym na miejscu czarującym mężczyzną.
Wiosna Juliette to komedia, która otula swoim ciepłem i rozbawia jak najlepsza przyjaciółka. czytaj więcej

Wszystkie odcienie światła to zdobywca Grand Prix na festiwalu w Cannes i pierwszy od trzydziestu lat indyjski tytuł w canneńskim konkursie. Uznany najwybitniejszym filmem roku przez czołowe stowarzyszenia amerykańskich krytyków, fabularny debiut Payal Kapadii uwodzi zmysłową atmosferą, lirycznym tonem i poetyckim stylem narracji.

To malowany granatem monsunowego nieba i błękitem folii chroniącej przed deszczem uliczne stoiska, fascynujący portret Mumbaju, blues dla samotnych w miejskim tłumie, a przede wszystkim opowieść o współczesnych Indiach widzianych oczami trzech kobiet. I rzecz o kobiecej solidarności w świecie, który chciałby je poróżnić.

Bohaterki Kapadii należą do różnych pokoleń. Najstarsza Parvaty straciła męża, a wraz z nim dach nad głową. Mąż Prabhy wyjechał za pracą, pozostawiając ją zdaną tylko na siebie, tęskniącą za bliskością. Tylko młodziutka Anu kogoś ma, ale musi ukrywać miłość, której nie akceptują jej rodzice. Trzy kobiety opiekują się sobą w pełnej kontrastów metropolii, w której egzystują obok siebie nędza i piękno, chciwość i troska, pragnienia i zakazy. „Wszystkie odcienie światła” wprowadzają w świat aranżowanych małżeństw, religijnych podziałów, patriarchalnych tradycji, klasowych różnic, drapieżnej gentryfikacji. Subtelnie i z wyczuciem eksplorują intymny kobiecy mikrokosmos.

Choć osadzone w konkretnej rzeczywistości, Wszystkie odcienie światła przywołują marzenia i tęsknoty aktualne nie tylko pod deszczowym niebem Mumbaju. Tym łączącymi dramat, romans i feministyczny głos filmem Payal Kapadia umacnia swoją pozycję jednej z najciekawszych autorek współczesnego kina. czytaj więcej